‘‘கூட்டுறவற்ற’’ கூட்டாட்சி அமைப்பு

நிதிக் குழுவானது ஓர் அரசியல்சட்ட அமைப்பாகும். மத்திய, மாநில அரசுகளுக்கு  மூலாதாரங்களை பகிர்ந்தளிக்கும் அதிகாரம் கொண்ட ஒரு சுதந்திரமான அமைப்பு. இந்திய அரசியல்சட்டத்தின் 7ஆம் அட்டவணையில் வரையறுத்துள்ளபடி மத்திய-மாநில அரசுகள் தங்களது செலவினப் பொறுப்புகளை நிறைவேற்றும் வண்ணம் மத்திய அரசின் வரிகளை பகிர்ந்தளிப்பதே இந்த ஆணையத்தின் மையமான அதிகாரமாகும். கடந்த காலத்தில் இந்தப் பணியை நிதிக் குழு பாராட்டத்தக்க வகையில் ஆற்றியிருக்கிறது. சம்பந்தப்பட்ட அனைத்து தரப்பினரின் நன்மதிப்பையும் அது பெற்றிருந்தது. ஒரு சுதந்திரமான நிதிக் குழு இருப்பதானது இந்தியாவின் கூட்டாட்சி நிதி கட்டமைப்பின் (ஃபெடரல் பிஸ்கல் ஸ்ட்ரக்ச்சர்) மிகப் பெரும் பலங்களுள் ஒன்று. இந்தக் குழுவின் செயல்பாடு இந்த நாட்டில் கூட்டாட்சி அமைப்பை பலப்படுத்துவதில் முக்கியமானதாக இருந்திருக்கிறது. இந்தக் குழுவின் அதிகாரத்தை அதன் ‘‘ஆய்வு எல்லை’’ (டெர்ம்ஸ் ஆஃப் ரெபரன்ஸ்) வரையறுக்கிறது. 15ஆவது நிதி ஆணையத்தின் ஆய்வு எல்லை பற்றி பல மாநிலங்கள் பலத்த சந்தேகத்தை எழுப்பியுள்ளன. 1971ஆம் ஆண்டின் மக்கள்தொகையை பயன்படுத்துவதை விடுத்து 2011ஆம் ஆண்டின் மக்கள்தொகையை பயன்டுத்துவது என்ற முடிவின் விளைவாக பொது வருமானத்திலிருந்து சில மாநிலங்களுக்கு கிடைக்கும் நிதி மிகவும் குறைந்துவிடும் என்ற சர்ச்சை ஒருபுறமிருக்க இந்த ஆய்வு எல்லையானது மிகப் பெருமளவிற்கு மத்திய அரசாங்கத்திற்கு சாதகமாக உள்ளது என்பது மற்றொரு முக்கிய சர்ச்சையாகும். 15ஆவது நிதிக் குழு சமநிலையான பார்வையை மேற்கொள்ளாவிடில் ஏற்கனவே மத்திய-மாநில அரசுகளுக்கிடையில் இருக்கும் ஏற்றத்தாழ்வான நிதி உறவை ஒரு தரப்பு அதிகாரமிடுவது மற்றொன்று அதற்குக் கட்டுப்படுவது என்பதான உறவாக அது மாற்றிவிடும். திட்டக் குழு ஒழிக்கப்பட்ட பிறகு ஏற்படுத்தப்பட்ட முதல் நிதிக் குழு இது என்பதால் இந்தக் குழு பரிந்துரைக்கும் வழிகளுக்கு வெளியே உள்ள  மூலாதாரங்கள் உட்பட மத்திய-மாநில அரசுகளின் மூலாதாரங்கள் பற்றி ஒரு முழுமையான, சமநிலைப் பார்வை இந்தக் குழுவிற்குத் தேவை.

14ஆவது நிதிக் குழுதான் முதன் முதலாக மூலாதாரங்கள் மற்றும் செலவினங்கள் பற்றி மொத்தமான ஒரு பார்வையில் பார்த்தது. மாநில அரசுகளின் திட்டமிடப்படாத மற்றும் திட்டமிட்ட ஆகிய இரண்டினுடைய வருவாய்ச் செலவினத்திற்குமாக சேர்த்து 42% வரிப் பணத்தை மாநிலங்களுக்கு பகிர்ந்தளிக்கப்பட பரிந்துரைத்தது. அதே நேரத்தில் 2015-16லிருந்து 2019-20 வரையிலான மத்திய அரசாங்கத்தின் நிதிகள் பற்றி 14ஆவது நிதிக் குழுவின் மதிப்பீட்டின்படி மத்திய அரசாங்கத்தின் பட்டியலில் உள்ள மற்றும் மத்திய அரசாங்கத்தின் நல்கைகளில் செய்யப்படும் தேசிய வளர்ச்சித் திட்டங்களுக்கு போதிய நிதியாதாரங்கள் இருக்கின்றன. ஆனால், முன்னெப்போதுமிராத வகையில், புதிய இந்தியா-2022 திட்டம் உட்பட தேசிய வளர்ச்சித் திட்டத்தின் தொடரும் முக்கியத்துவம் மற்றும் 14ஆவது நிதிக்குழு பரிந்துரைத்த மத்திய அரசாங்கத்தின் நிதி நிலை மீது மாநிலங்களுக்கு வரிப் பணம் பகிர்ந்தளிக்கப்படுவது அதிகரித்து ஏற்படுத்திய தாக்கத்தை மீள்பார்வை செய்யும்படி 15ஆவது நிதிக் குழு கேட்டுக்கொள்ளப்பட்டது. புதிய இந்தியா-2022 என்பது என்ன? 2019ல் தனது ஆட்சிக் காலம் முடிவடையும் ஓர் அரசாங்கம் 2022 வரை மூலாதாரங்களை முடக்கி வைத்து தன்னுடைய தொலைநோக்குப் பார்வையை அமல்படுத்த மற்றொருவரை எப்படி கோர முடியும்? புதிய இந்தியா என்கிற இந்த முயற்சியானது மத்திய அரசாங்கத்தின் நல்கைகளில் சமூக, பொருளாதாரத் துறைகளில் நடக்கும் திட்டங்களை பெரிதும் அதிகரிக்கச் செய்யும். மேலும், ஒரு கூட்டாட்சி அமைப்பில் மத்திய மாநில அரசுகளின் கூட்டு செலவினத்தில் சுமார் 58% செலவிடுவது மாநில அரசுகளின் பொறுப்பாக இருக்கையில் மாநில அரசுகளுக்கான நிதியைக் குறைப்பதன் மூலம் எந்தவொரு தேசிய வளர்ச்சித் திட்டத்தையாவது தீட்ட முடியுமா? ஆய்வு எல்லையின் (டெர்ம்ஸ் ஆஃப் ரெபரன்ஸ்) விளைவானது மிகத் தெளிவாகத் தெரிகிறது. மாநில அரசுகளின் நிதித் தன்னாட்சியை ஒழிப்பதிலும், மாநிலங்களின் மூலாதாரங்கள் மற்றும் செயல்பாடுகளின் மீது தனது பலமான கட்டுப்பாட்டைக் கொண்டுவருவதிலும் மத்திய அரசாங்கம் தீவிரமாக இருக்கிறது.